پریکاردیت (Pericarditis)
پریکاردیت به التهاب پریکارد یا پرده‌ای اطراف قلب گفته می‌شود. این بیماری ممکن است حاد یا مزمن باشد و می‌تواند به دلایل مختلفی مانند عفونت‌ها، بیماری‌های خودایمنی یا حمله قلبی ایجاد شود.
علائم پریکاردیت
شایع‌ترین علامت پریکاردیت درد قفسه سینه است. این درد معمولاً تیز و ناگهانی بوده و هنگام تنفس عمیق، سرفه یا دراز کشیدن تشدید می‌شود. سایر علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تب خفیف
- تنگی نفس
- ضعف و خستگی
- تپش قلب
- احساس فشار در قفسه سینه
علل پریکاردیت
علت‌های مختلفی می‌توانند منجر به پریکاردیت شوند، از جمله:
- عفونت‌های ویروسی (شایع‌ترین علت)
- عفونت‌های باکتریایی یا قارچی
- حمله قلبی یا جراحی قلب
- بیماری‌های خودایمنی مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید
- آسیب به قفسه سینه
- سرطان‌های ناحیه قفسه سینه
- برخی داروها
روش‌های تشخیص
پزشک ممکن است برای تشخیص پریکاردیت از روش‌های زیر استفاده کند:
- گوش دادن به صدای قلب با گوشی (وجود صدای اصطکاک پریکاردی)
- الکتروکاردیوگرام (نوار قلب)
- اکوکاردیوگرافی
- عکس‌برداری با اشعه ایکس از قفسه سینه
- آزمایش خون برای بررسی علائم التهاب یا عفونت
درمان پریکاردیت
درمان پریکاردیت بستگی به علت آن دارد. معمولاً درمان‌های زیر استفاده می‌شوند:
- داروهای ضد التهاب مانند ایبوپروفن یا آسپرین
- کلشی‌سین برای جلوگیری از بازگشت بیماری
- کورتون‌ها در موارد شدید یا مقاوم
- آنتی‌بیوتیک‌ها در صورت وجود عفونت باکتریایی
- در برخی موارد نادر، ممکن است نیاز به تخلیه مایع اطراف قلب (پریکاردیوسنتز) باشد
عوارض احتمالی
اگر پریکاردیت به‌درستی درمان نشود، ممکن است به عوارضی مانند موارد زیر منجر شود:
- تجمع مایع اطراف قلب (افیوژن پریکارد)
- تامپوناد قلبی (فشار بر قلب به دلیل تجمع مایع)
- پریکاردیت مزمن یا انقباضی
نتیجه‌گیری
پریکاردیت معمولاً با تشخیص و درمان به‌موقع به خوبی کنترل می‌شود. با این حال، در صورت مشاهده علائمی مانند درد سینه یا تنگی نفس، مراجعه سریع به پزشک ضروری است. رعایت درمان، پیگیری منظم و اجتناب از عوامل تحریک‌کننده در کنترل این بیماری نقش مهمی دارد.